رسول خدا در دوران پیامبری خود خصوصا در دوران زندگی و زعامت در مدینه، علاوه بر جنگ و جهاد علیه کفار و منافقین، کارها و امورات دیگری نیز داشته اند. لذا عدم حضور ایشان در برخی جنگ ها به معنای عدم کسب فضیلت نیست.
مسلماً در جامعه نوپای اسلامی گاهی کارها و و امورات مهم ترین وجود دارد و در برابر آن جنگ پیش آمده آنقدر اهمیت نداشته است که حضور مستقیم رسول خدا را بطلبد. لذا می‌بینیم که در «سریه ها» یعنی جنگهایی که رسول خدا حضور نداشته است، هیچگاه درگیری نظامی ایجاد نشده و بیشتر یک لشکر کشی و مانور بوده است. سریه‌های آن حضرت را بعضی ۳۵، بعضی ۴۸ و بعضی ۶۶ سریه نام برده اند؛ مانند سریه حمزه، سریه ابوعبیده، سریه عبدالله بن جحش ، سریه قرده.
اما جنگ‌های حساسی که حضور پیامبر خدا را هم به جهت نیروی فرماندهی و هم ایجاد روحیه مضاعف در سپاه اسلام می طلبیده، همواره شاهد حضور شجاعانه و حماسی رسول خدا در صف مقدم جبهه بوده است. تا جایی که امام علي (ع) مي‌فرمايد: «وقتي بر ما مصيبتي سخت رو مي‌آورد و خون چشممان را مي‌گرفت به پيامبر رو مي‌آورديم كه از همه به دشمن نزديك‌تر بود من در روز بدر به او چشم داشتم كه او از همة ما به دشمن نزديك‌تر بود». به جنگهایی كه پیامبر اکرم(ص) در آن شركت كرده غزوه گویند كه ۲۷ غزوه به ترتیب زیر بوده است:
أبواء، بواط، عشیرة، بدر اولی، بدر كبری، بنی قینقاع، سویق، بنی سلیم (نجران)، غطفان، احد، حمراء الاسد، بنی نضیر، بدر صغری، بنی المصطلق، خندق، بنی قریظه، دومة الجندل، ذات الرقاع، بنی لحیان، ذی قرد، حدیبیه، خیبر، ذات السلاسل، فتح مكه، حنین، فتح طائف و تبوك.
بعضی از این ها مقدمه جنگ و مانور جنگی بود، و در آن جنگی واقع نشد. پیامبر شخصا در ۹ غزوه با دشمن نبرد و جنگ كرد، كه عبارتند از: بدر كبری، احد، خندق، بنی قریظه، بنی المصطلق، خیبر، فتح مكه، حنین، طائف. از این غزوات، امیر المومنین تنها در غزوه تبوك شرکت نداشتند.
شما میتوانید این مطلب را از طریق شبکه های اجتماعی زیر به اشتراک بگذارید.