در اسلام چهار ماه كه عبارتند از ماههاي ذيقعده، ذيحجه، محرم و رجب وجود دارند كه در آنها هر گونه قتال و درگيري ممنوع مي باشند كه البته اصل اين قانون مربوط به پيش از اسلام بوده و حتي مشركان مكه نيز تا حدود زيادي ملاحظه آن را مي كردند. با اين حال نكته مهمي كه وجود دارد اين است كه حرمت ماه هاي حرام و عدم قتال در آن مشروط به اين است كه تعدي و تجاوزي از سوي طرق مقابل صورت نگيرد و گرنه اگر قتال در اين ماه جنبه دفاعي به خود بگيرد نه حرمت ماه حرام شكسته شده است و نه قتال عنوان حرام به خود مي گيرد و حتي بالاتر اينكه دفاع از خود و لو در اين شرايط واجب مي گردد. چنانكه در سال حديبيه رسول خدا ص و اصحاب او را از عمل حج باز داشته به سويشان تيراندازى و سنگپرانى كردند پس براى مؤمنين هم جايز شد با ايشان مقاتله كنند. خداوند متعال می‌فرماید:» فَمَنِ اعْتَدى عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدى عَلَيْكُم» يعني هر كسي كه به شما تعدي و تجاوز نمود به همانگونه به شما تعدي كرده است حق مقابله به مثل داريد .
نبرد رزمندگان ايران در دفاع مقدس:
در مورد نبرد رزمندگان ايران در جريان هشت سال جنگ تحميلي نيز بايد بگوييم همان طور كه از عنوان اين جنگ نيز نمايان مي باشد اين جنگ ، تحميلي از سوي دولت بعثي عراق عليه ايران بود و طي آن صدام آغازگر جنگ بود چنانكه كليه شواهد حاكي از اين موضوع بوده و حتي شوراي امنيت سازمان ملل متحد نيز سرانجام در سال ۱۳۶۹ مجبور به پذيرش رسمي اين موضوع گرديد ، در نتيجه در اين جنگ ايرانيان صرفا به وظيفه دفاع از خاك و مرز و بوم خود پرداختند ، از سويي همانطور كه اشاره شد حرمت ماه هاي حرام و عدم قتال در آن منوط به اين است كه جنگ و قتال با طرف مقابل حالت دفاعي در مقابل طرف ديگر نداشته باشد و چون در اين جنگ ما در حال دفاع از خود و كشور اسلامي بوديم لذا حرمت جنگ در ماههاي حرام، براي ايران بنا به حكم صريح قرآني برداشته شده بود.
شما میتوانید این مطلب را از طریق شبکه های اجتماعی زیر به اشتراک بگذارید.