روزی در بسیج حسین شیردل را دیدم .گفتم کجا می روی؟ گفت: «اکنون فرصتی پیش آمده است تا به آرزویی که داشتم برسم. می خواهم به جبهه بروم». به او گفتم: «پس درس چه می شود؟» گفتم من درسم را برای خدا می خوانم . اگر این کار را واجب تر از درس است انجام ندهم ، درس به چه درد من می خورد؟» او که دانش آموز کلاس دوم راهنمایی یکی از روستاهای زابل بود ، موقع اعزام به جبهه گفت: «چون قدرت و توانایی گرفتن اسلحه را در خودم احساس می کنم و فرمان  تاریخی حضرت امام (ره) را در رابطه با دفاع از حیثیت اسلام شنیده‌ام، وظیفه خود می دانم به جبهه بروم».

در وصیت نامه اش آمده است: «در مرگ من سیاه نپوشید ،بلکه شادی کنید .شکر خدا بکنید که به شما فرزندی داد معدر راه او ، جان را فدای میهن وکشور خود کردآقای….. از من پنجاه  تومان می خواهد که من نتوانستم قرض ایشان را بدهم شما قرضشان را بدهید

خاطرات شهید حسین شیر دل کنی؛ به نقل از: سرو های سرخ ،ص۱۴۵.