خداوند دختری به وی عطا کرده بود و خانواده در انتظار پدر بودند تا بیاید و نامی را برای او بگذارد . مدتها گذشت و اقا حبیب فرصتی را نیافت که به منزل برود. از طریق خانواده با ایشان تماس گرفتند که : بابا حد اقل بیا اسمی روی این دختر بگذار ؛ طفلک مدتهاست که گذشته و اسمی ندارد .

بعد ها که خواست به مرخصی بیاید فقط اجازه داد که ماشین تیپ او را تا فلکه چهار شیر برساند . به او گفتم : برادر حبیب !هر وسیله ای می خواهی بردار با خودت ببر! درسته که اموال تیپه ولی منافع خود تیپ ایجاب میکنه که از وسایل و ماشین تیپ استفاده کنی . اگر چنین کنی ، آنگاه میتوانی بیشتر به امور یگان وقت اختصاص دهی .

شهید در پاسخ من گفت برای ما اینگونه توجیه ها را نتراشید . به هر حال استفاده از امکانات ، استفاده است .آدم خوب است خود را به این چیزها عادت ندهد

خاطرات شهید حبیب الله شمایلی؛ به نقل از: صبح ارغوانی ،ص ۹۳.