خط اتو

شهید عزیز سعیدینسب معمولاً کُت و شلوار، آن هم در زمانی که زیاد مرسوم و متداول نبود، می‌پوشید. همواره توجّه داشت لباسش تمیز و اتو کرده باشد. در دشوارترین صحنه‌ها نیز راضی نمی‌شد با سر و وضع نامرتب حاضر گردد. خودش نقل می‌کرد: «بچّه‌ها در خط مقدم هم می‌دیدند. لباسم مرتب و اتو کرده است. می‌پرسیدند: این‌جا دیگر چرا؟! چگونه اتو می‌کنی؟»

پاسخ می‌داد: «شب که می‌خواهم استراحت کنم، لباس را مطابق خط اتو تا می‌زنم؛ لای پتو می‌گذارم و روی آن می‌خوابم؛ تا صبح هنگام برخاستن صاف و مرتب باشد و بتوانم با لباس مرتب در عملیات حاضر گردم!». شهید محمود همواره هم آراسته بود، هم وارسته؛ هم صورتی زیبا داشت، هم سیرتی نیکو! برخلاف بعضی که تنها به یک بعد ـ رسیدگی به وضع ظاهر و یا اصلاح درون ـ همّت می‌گمارند! محمود اصلاحِ هر دو را مدّ نظر داشت. یک‌سونگر نبود. لابد سفارش معصومان (ع) را مدّ نظر داشت که فرموده‌اند:

«إِنَّ اللَّهَ جَمِیلٌ یُحِبُّ الْجَمَالَ، وَ یُحِبُّ أَنْ یَرى‏ أَثَرَ النِّعْمَهِ عَلى‏ عَبْدِهِ َ وَ یُبْغِضُ الْبُؤْسَ وَ التَّبَاؤُسَ ؛ خداوند زیباست و زیبایی را دوست می‌دارد؛ خوش می‌دارد اثر نعمت بر بنده‌اش دیده شود. از بدحالی و تظاهر به آن بدش می‌آید». و شهید چه خوب این معنا را دریافته بود

خاطرات شهید محمود سعیدی‌نسب؛ نقل از: رسم خوبان ۹٫ آراستگی و نظم. صفحه‌ی ۹۵ـ ۹۶/ ترمه نور، صص ۲۰۴ـ ۲۰۳٫

 

شما میتوانید این مطلب را از طریق شبکه های اجتماعی زیر به اشتراک بگذارید.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این فیلد را پر کنید
این فیلد را پر کنید
لطفاً یک نشانی ایمیل معتبر بنویسید.
برای ادامه، شما باید با قوانین موافقت کنید

فهرست
error: