در پاسخ به اين پرسش باید به چند نکته توجه داشت:
۱- به طور كلي انسان ها حالات مختلفي دارند و نمي توان انتظار داشت كه حالت و عكس العمل آنها در همه حوادث يكسان باشد خصوصا اگر مسائل و امور و شرايط خاص ديگري كه بايد مورد توجه و عنايت قرار گيرد نيز در كنار هر حادثه مطرح باشد . گاهي حالت روحي و نوع توجه بزرگان اهل كمال و معرفت مانند حضرت امام –ره- به خداوند و اردات قلبي و روحي آنها اقتضاي گريه و گاهي اقتضاي سكوت و خود داري كردن از گريه را داشته باشد .
۲- اهل كمال و معرفت و بزرگان دين در همه كمالات سر آمد مي باشند و بزرگ مردي مانند امام خميني –ره- در داشتن احساسات لطيف و عاطفه سرشار و مواج نيز در مرتبه و جايگاه والايي قرار دارد و اين موضوع در حوادث مختلف به خوبي نمودار و ظاهر شده است .
۳- شايد در خود داري كردن امام –ره-از گريه در شهادت فرزندشان رعايت اموري مانند نشان دادن صلابت و استواري خود در شدايد و ابتلاات الهي به دشمنان و قوت قلب بخشيدن به دوستان و باز ماندگان آن مرحوم نقش داشته است و اوضاع و شرايط خاص سياسي و اجتماعي حاكم بر آن زمان به گونه اي بوده كه دشمن از گريه ايشان سوء استفاده مي نموده و موقعيت ايشان را متزلزل و سست مي كرده و چنين شرايطي در مورد شهادت استاد شهيد مطهري –ره- وجود نداشته است بلكه بر عكس اشك امام در سوگ ايشان معرف جايگاه والاي استاد شهيد و موجب شناساندن او به جامعه اسلامي و جهانيان مي شده است .
شما میتوانید این مطلب را از طریق شبکه های اجتماعی زیر به اشتراک بگذارید.